Педагагічныя правілы для бацькоў

• Адказвайце на ўсе пытанні дзяцей наколькі можна цярплівей і сумленна.
• Сур'ёзныя пытанні і выказы дзіцяці ўспрымайце сур'езна.
• Не лайце дзіцё за бязладзіцу ў яго пакоі, калі гэта злучана з творчай працай і яна яшчэ не скончана.
• Адвядзіце дзіцяці пакой ці частку пакоя толькі для яго заняткаў.
• Паказвайце малому, што вы яго кахаеце такім, якой ён ёсць, а не за яго дасягненні.
• Давайце дзіцяці пасільныя заданні.
• Дапамагайце будаваць свае асабістыя планы і прымаць развязкі.
• Усталюеце нармальны стандарт паводзін і сочыце, каб дзіцё яго пільнавалася
• Ніколі не кажаце дзіцяці, што ён горш іншых.
• Не зневажайце дзіцё караючы.
• Прывучайце дзіцё думаць самастойна.
• Рэгулярна чытайце дзіцяці і прывучайце яго да чытання з малых гадоў.
• Падтрымвайце ў дзіцяці жаданне фантазіяваць.
• Уважліва ставіцеся да індывідуальных патрэб дзіцяці.
• Вылучыце час для штодзённага камунікавання з дзецьмі.
• Дазваляйце дзіцяці браць удзел у планаванні сямейных спраў.
• Не цвеліце дзіцё за абмылы.
• Хваліце дзіцё за вывучаныя вершы, аповеды, песні.
• Дазваляйце дзіцяці гуляць з разнастайнымі матэрыяламі.
• У занятках дзіцяці знаходзіце моманты, годныя хвалы.
• Не хваліце дзіцё без прычыны і няшчыра.
• Будзьце аб'ектыўныя ў ацэнках сваіх пачуццяў да дзіцяці.
• Не існуе тым, якія выключаюцца для абмеркавання з дзіцём.
• Давайце дзіцяці магчымасць самастойна прымаць развязкі.
• Дапамагайце дзіцяці быць асобай.
• Развівайце ў дзіцяці пазітыўнае ўспрыманне яго здольнасцяў.
• Дапамагайце абіраць тыя тэлеперадачы, якія заслугоўваюць увагі.
• Ніколі не адмахвайцеся ад няшчасцяў дзіцяці, кажучы: «Я гэтага таксама не ўмею».
• Верце ў розум дзіцяці і давярайце яму.
• Дазваляйце дзіцяці самастойна выконваць асноўную частку працы, за якую ён узяўся, нават тады, калі ў яго нямаўпэўненасці ў пазітыўным выніку.

"Размаўляем па-беларуску"  

Засваенне дзецьмі беларускай мовы  ажыццяўляецца ў спецыфічнай сітуацыі руска-беларускага блізкароднаснага двухмоўя. Для большасці дашкольнікаў першай мовай, на якой яны вучацца гаварыць і думаць, з'яўляецца руская. У той жа час дзеці даволі рана далучаюцца да беларускай мовы, чуючы яе па радыё, тэлебачанні, ад некаторых дарослых і ў дзіцячым садзе, на асобных занятках. 
    Аднак паўнавартасная беларускамоўнае асяродзе ў дашкольнікаў адсутнічае. Больш за тое, дзеці могуць карыстацца рускай мовай нават тады, калі да іх звяртаюцца па-беларуску, ведаючы, што іх разумеюць. Такім чынам, маўленчыя сітуацыі, у якіх аказваюцца дзеці, не ствараюць у іх жыццёвай неабходнасці размаўляць па-беларуску. З іншага боку, стыхійнае авалоданне беларускай мовай прыводзіць да змешвання рускага і беларускага маўлення дзяцей.
Такім чынам, гэта патрабуе спецыфічных падыходаў да навучання дзяцей беларускай мове.
    Творы фальклору сваім зместам і формай найлепшым чынам дапамогуць ў гэтым. Паступова яны ўводзяць малога ў стыхію народнага словы, раскрываюць яго багацце і прыгажосць. З'яўляюцца ўзорам прыгажосці мовыі. Народныя казкі, спрыяюць засваенню ўсіх формаў мовы, якія даюць магчымасць выпрацоўкі ў дзяцей ўласных моўных навыкаў.
    Зараз дадзеная праблема становіцца яшчэ больш актуальнай.  Недахоп часу ў бацькоў, адсутнасць актывізацыі беларускай мовы з боку бацькоў - прыводзіць да праблем развіцця маўлення дзяцей. На жаль, дзіця больш часу праводзіць за кампутарам, чым у жывым асяроддзі. З прычыны гэтага, творы народнай творчасці практычна не выкарыстоўваюцца нават ў малодшым узросце. Дашкольны ўзрост - гэта перыяд актыўнага засваення дзецьмі гутарковага мовы, станаўлення і развіцця ўсіх бакоў мовы: фанетычнай, лексічнай, граматычнай. Паўнавартаснае валоданне роднай мовай у дашкольным дзяцінстве з'яўляецца неабходнай умовай для разумовага, эстэтычнага, маральнага выхавання дзяцей. Чым раней дзеці чуюць беларускую мову, тым вальней яны будуць  карыстацца ей ў далейшым.
   Але жыццё ў рэчышчы народнай культуры не можа быць навязана бацькам. Яно можа быць толькі вынікам натуральнага выбару кожнага чалавека, які бачыць менавіта ў гэтым карысць для дзяцей і адчувае пульс роднай культуры ў самім сабе..  Дзяцінства немагчыма ўявіць без казкі, таму што слухаць казкі, якія табе расказваюць тата і мама, бабуля ці дзядуля, ці добрая выхавацелька, калі бацькоў няма побач — гэта адно з правоў дзіцяці, запісаных у Канвенцыі аб правах дзіцяці. У ёй сказана, што дзіця мае права на зносіны і на ўвагу, на паўнавартаснае развіццё, на выражэнне сябе, на адпаведную свайму ўзросту і зразумелую ў гэтым узросце інфармацыю, а таксама на вывучэнне культуры свайго народу.Усё гэта ёсць у казках.
    Казкі вучаць і перасцерагаюць, казкі звязваюць нашых пра-прадзедаў ды пра-прабабуляў з намі. Казкі — гэта ўтульны сямейны вечар, калі клопаты вялікага свету засталіся за сценамі Вашага дому, а Вы і Ваш час належаць толькі Вашым дзецям.
     Калі мы гаворым пра Канвенцыю аб правах дзіцяці, у першую чаргу мы думаем пра глабальныя рэчы: пра мір, пра вайну, пра адукацыю, пра ежу, пра жытло і здароўе. Бясспрэчна, гэта вельмі важна. Але Вашая ўвага, Вашыя абдымкі, Вашая сіла і абарона,  Вашая пяшчота і клопат вельмі патрэбныя Вашым дзецям.
    Казкі - гэта цэлы чароўны свет, у якім Вы падарожнічаеце разам, трымаючыся за рукі. Свет, у якім Вашае дзіця можа стаць веліканам і навучыць Вас, дарослага чалавека, чаму-небудзь новаму. Размаўляйце, чытайце казкі сваім дзецям на беларускаяй мове. А мы вам у гэтым дапапожам.